хүүгээ тэврээд хэвтэх тэр л мөч...
бяцхан бандгар гар хөл, хацраа наагаад хэвтээд л баймаар зөөлхөн торгон арьс, өдөр турш тасралтгүй гүйж харайж хөдөлгөөнд орших хөл гар уруул үс нь хүртэл нам унтан арайхийж нэг амсхийх тэр дүр. өглөө оройгүй ажиллаад үр дээрээ очихоор 2 цаг үмхий үнэрт автобусанд чихцэлдэн явчихаад өглөө дахиад л эргэх ч - ирсэн нь болж дээ гэх бодол ээрэгдэн дахин дахин дурлах яг энэ мөч. агаарлаж байгаа энэ жаахан намрын цоорхойг алдахгүй гэсэндээ хүүгээ лагерьт гаргачихаад очиж чадахгүйдээ уягдан завгүй өнгөрөөх амьдралаа эргэцүүлэх зав ч үл олдоно. Тэгж их яараад хүсээд очиход тэрнээс илүү хэн ч тэгж баярлахааргүй нүд дүүрэн жаргалаар инээж угтдаг хүүдээ ээж нь орой очноо ...